Lębork leży w województwie pomorskim, w pradolinie Łeby – Redy, od południa graniczącej ze wzgórzami Pojezierza Kaszubskiego należącego do Pojezierza Wschodniopomorskiego, a od północy z Wysoczyzną Żarnowiecką wchodzącą w skład Pobrzeża Koszalińskiego.

Lębork zajmuje obszar 18 km2, który zamieszkuje ok. 35 tys. mieszkańców. Jest stolicą powiatu, w skład którego wchodzą gminy Nowa Wieś Lęborska, Wicko i Cewice oraz dwie gminy miejskie Lębork i Łeba.

W Lęborku zachowało się kilka cennych i ciekawych zabytków. Należą do nich: kościół św. Jakuba z przełomu XIV i XV wieku, pozostałości miejskich murów obronnych z XIV wieku, Baszta Bluszczowa z XIV wieku, zamek krzyżacki z II połowy XIV wieku, młyn z przełomu XIV i XV wieku i tzw. Dom Młynarza z XIX w., spichlerz solny z XVI w., ratusz miejski z 1900 roku, budynek poczty z 1905 roku, kościół NMP Królowej Korony Polski z II połowy XIX w., zespół kamieniczek mieszczańskich z przełomu XIX i XX wieku oraz wieża ciśnień z 1912 roku.

Zamek Krzyżacki

Do najstarszych zabytków Lęborka należy również część zamku krzyżackiego wzniesionego w południowo wschodnim narożniku miasta lokacyjnego. Zamek istniał już w 1363 roku i był siedzibą Dytrycha von Loupheima pierwszego krzyżackiego wójta Lęborka, który rozpoczął długi okres funkcjonowania wójtostwa lęborskiego podległego komtorii gdańskiej. Zachowany do dzisiaj budynek to dom zakonny – drugi co do wielkości w ówczesnym państwie krzyżackim. Jednakże wielokrotne przebudowy dokonywane w czasach późniejszych zniekształciły pierwotny wygląd zamku. W ścianie południowej zachowały się zarysy ostrołukowych okien i blend. Charakterystycznymi elementami są także gotyckie schodkowe szczyty i wbudowana w 1575 roku w północną część zamku kwadratowa klatka schodowa w kształcie wieży. Dziś zamek jest siedzibą Sądu Rejonowego.