Lubliniec położony jest nad rzeką Lublinicą w dolinie Małej Panwi. Jest miastem w województwie śląskim, usytuowanym w jego północno-zachodniej części. Jest ważnym węzłem komunikacyjnym zarówno kolejowym, jak i drogowym – leży na skrzyżowaniu szlaków Opole-Częstochowa i Poznań-Katowice.

Lubliniec powstał wokół zamku myśliwskiego i kaplicy, które około 1272 roku zbudował książę Władysław Opolski. Na miejscu dawnej kaplicy wybudowano później dzisiejszy kościół parafialny pod wezwaniem świętego Mikołaja. Za rządów Bolesława Opolskiego (1281-1313) osada otrzymała prawa miejskie.

Duże znaczenie dla Lublińca miało uzyskanie w 1776 roku na mocy umowy z hrabią von Schlegendorf lasu wielkości 5203 morgów (około 1300 ha), który dostarczał drewna na potrzeby mieszkańców, a także stał się miejscem wypoczynkowym.

Lubliniec zdołał również zachować pełne prawa miejskie w okresie, gdy wiele innych miast śląskich spadło do rzędu tzw. miasteczek targowych.

Jeszcze w roku 1756 Lubliniec liczył zaledwie 676 mieszkańców, ponad sto lat później w 1861 r., 2369 mieszkańców. W następnych dziesięcioleciach motorem rozwoju miasta okazał się rozwój kolejnictwa, a wraz z nim handlu, rzemiosła i drobnego przemysłu.

Mimo 740-letniej historii w samym mieście zachowało się niewiele zabytków.