Pruszków, to największe po stolicy miasto aglomeracji warszawskiej. Liczący ok. 60 tysięcy mieszkańców ośrodek, leży na Równinie Łowicko-Błońskiej, nad rzeką Utratą, na południowy zachód od Warszawy.

Pierwsze ślady osadnictwa w tych stronach pochodzą sprzed naszej ery. W pobliżu odkryto ślady hutnictwa z przełomu er. 
Zaczątkiem współczesnego miasta była mała wieś Proskowo (najdawniejszy zapis z 1415 r.) lub Proskow (zapis z roku 1421). Starszy jest Żbików, obecnie dzielnica miasta, wzmiankowany w 1297 roku.

Pruszków nabrał znaczenia po wybudowaniu kolei warszawsko-wiedeńskiej w 1845 roku i parcelacji dóbr ziemskich. Zaczęły tu powstawać wille i domy letniskowe, równocześnie rozwinął się przemysł. W 1857 r. założono wytwórnię fajansu, w roku 1877 rozpoczęto budowę warsztatów kolejowych (Warsztaty Naprawy Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej), w 1881 roku powstała Wytwórnia Kotłów i Konstrukcji Żelaznych, w 1889 r. otwarto fabrykę ołówków „Majewski”. W 1910 roku Pruszków uzyskał status osady fabrycznej.

Prawa miejskie otrzymał w 1916 r. 
W okresie międzywojennym Pruszków rozwijał się nadal jako największy ośrodek przemysłowy w strefie podmiejskiej Warszawy. W 1919 r. Stowarzyszenie Mechaników Polskich z Ameryki założyło w dawnej odlewni fabrykę obrabiarek. W 1920 r. uruchomiono elektrownię, a siedem lat później przez miasto przeprowadzono Elektryczną Kolej Dojazdową do Warszawy i Grodziska. W 1936 r. na trasie Pruszków – Warszawa – Otwock zaczęły kursować pierwsze pociągi elektryczne PKP. W przededniu II wojny Pruszków liczył już 27 tysięcy mieszkańców i należał do największych miast Mazowsza.

Podczas okupacji hitlerowskiej podzielił los innych miast polskich. Od początku działał tu prężnie ruch oporu. W egzekucjach zginęło ponad 1000 mieszkańców, a ludność żydowska (ok. 1600 osób) została wywieziona do obozów zagłady. W czasie Powstania Warszawskiego w halach warsztatów kolejowych hitlerowcy urządzili obóz przejściowy dla ludności wysiedlanej z Warszawy. Z Pruszkowa, 27 marca 1945 roku władze sowieckie wywiozły do Moskwy zaaresztowanych podstępnie 16 przywódców Polski Podziemnej.

W 1945 roku Miasto było przejściowo siedzibą niektórych ministerstw i urzędów. W 1952 r. zostało siedzibą powiatu. Po wojnie, w związku z rozwojem przemysłu Pruszków stał się miejscem zamieszkania ludności napływowej i dwukrotnie zwiększył zaludnienie w porównaniu z rokiem 1939.

Do zabytków należą klasycystyczne budynki z I połowy XIX wieku: dwór i oficyna (obecnie „pałac ślubów”), wozownia (obecnie Muzeum Starożytnego Hutnictwa Mazowieckiego). Park miejski ze stawami, to dawny park dworski z początku XIX wieku. Struktura urbanistyczna Miasta składa się z kamienic i bloków mieszkalnych oraz osiedli domów jednorodzinnych, licznych parków, ogrodów i skwerów. Dwa neogotyckie kościoły z początku XX wieku oraz obiekty zabytkowe są świadectwem świetności, która trwa do czasów obecnych.

Gmina miejska Pruszków jest zlokalizowana w zachodniej części województwa mazowieckiego, na obszarze aglomeracji warszawskiej, w powiecie pruszkowskim. Miasto położone jest w odległości ok. 15 km od granic Warszawy.Pełni funkcje miasta powiatowego, z licznymi instytucjami, organami administracji publicznej, jednostkami służby zdrowia i opieki społecznej, instytucjami szkolnictwa, kultury i sportu.

Miasto Pruszków o powierzchni 19,2 km2, zgodnie z danymi GUS z roku 2017 (brak aktualnie danych za rok 2018),liczyło ogółem 61 237 mieszkańców, w tym:53,1% kobiet oraz 46,9% mężczyzn. Średni wiek mieszkańców wynosi 40,7 lat i jest zbliżony do średniego wieku mieszkańców naszego kraju i województwa mazowieckiego. Zdecydowana większość mieszkańców miasta Pruszkowa,znajduje się w wieku produkcyjnym, a ich liczba kształtuje się na poziomie 59,3% ogółu mieszkańców. Wiek przedprodukcyjny, zgodnie zdanymi GUS z roku 2017, dotyczy 19,4% ogółu mieszkańców, a poprodukcyjny –21,3%.