Śnieżka to najwyższy szczyt Karkonoszy i Sudetów, mierzący 1603 m n.p.m. Zbudowana jest z granitu, a jej szczyt z twardych skał zwanych hornfelsami. Zbocza góry pokrywa rumowisko skalne, niekiedy niesłusznie nazywane gołoborzem. Przez większą część roku panują tu bardzo surowe warunki atmosferyczne, zbliżone do tych za kołem podbiegunowym. Niskie temperatury, porywiste wiatry oraz obfite opady deszczu i śniegu. Charakterystycznym elementem jest także mgła, która występuje tu przez ponad 300 dni w roku.

Podczas ładnej pogody szczyt Śnieżki jest doskonałym punktem widokowym, z którego można podziwiać rozległe panoramy. Przy sprzyjających warunkach widoczność sięga nawet 200 km.

Symbolem Śnieżki jest przypominający spodki i nazywany „latającymi talerzami” budynek Obserwatorium Meteorologicznego. Jest to jedno z dwóch w Polsce (obok Kasprowego Wierchu) Wysokogórskich Obserwatoriów Meteorologicznych. Systematyczne obserwacje na Śnieżce trwają nieprzerwanie od 1880 roku.